یه تابلوی ایست تو نگاه تو نیست چقدر فارغی از عذابی به راه رسیدی به جایی که آرامِشِت شده کشتن مردمِ بی گناه توقانون ِ تکفیری ِ ذهن ِ تو همه خارج از قاعده می پرند تو رو برگزیدن ببندی

من به تنهایی خویش محکومم وبه یک سایه ،که هر لحظه، به دنبال من است حسرت اتاق ِ خالی از تن شده رویای هزار ساله من شعر  ، به رقص ِ ، فکر ِ بی قافیه ام می خندد من

روزی که از یادت روم … در شهر غمها، مهربــــان یاری نداری دیگر به تنهایی من ره نیست آنـروز مجنون دلی ،دیوانه دلـــداری نداری در خلوت شبهایت ای ماه شب من هیچت ســــراغ از بی دلی تنها نگیری دور از

هنوزم تو آرزوهــام، چشم به راه تو نشستم تو تموم ســـــرنوشتم،دنبــــال اســــــم تو هستم من هنوزتوشب شعرام،اشک ومهتاب وستارس آسمون قلب من باش ،من هنـــوز عاشقت هستم *** من تنهایی که عشــق و تو غبار جادّه دیدم شـــعر مهربونی  رواز،